Soneler - Metin Altıok

XXI Düşünde görmüş beni doğurmazdan önce; Mahallemizdeki çeşmenin yalağında, Suyun dibinde yatıyormuşum öylece. Hayıra yormuş annem bu düşü uyandığında. “Sonra bir gün gerçekten doğurdum seni, Yalakta gördüğüm o çocuk gibiydin.” Diye anlatırdı titreterek sesini. “Tuhaf ama sen bana önceden gösterildin.” İşte bu gizemli düş-gerçek yüzünden Evlere taşınan sevecen bir suyun, Çalkalanıp göz göz olmuş özünden, El almış yüreğimle ben her evin oğluyum. Akıl seçiklikle gösterse de yokuşu düzü; Bazen belirsizliklerdir yönlendiren ömrümüzü. Metin Altıok